De eerste zonnestralen vallen op mijn gezicht als ik rond 8 uur mijn ogen open doe. Het duurt nog even voordat ik besef dat er weer een heerlijke vakantie is aangebroken. Yes, Costa Rica here I come! Eindelijk mogen naar dit prachtige land. Na twee eerdere pogingen is het bij de derde keer echt raak. Ik heb nog even de tijd om op me gemak te douchen en te ontbijten, want de taxi komt toch pas om half 11. Voor vertrek nog even snel een kaartje gepost voor Jeroen. Ruim op tijd komt de taxi om 10 voor half 11 aan. Gelukkig blijken we de laatste passagiers te zijn, zodat we rechtstreeks naar Schiphol rijden. Binnen het uur komen we op Schiphol aan. Helaas hebben we zelf geen tickets, zodat we op de hostess van Koning Aap moeten wachten. Al gauw zien we drie leden van onze groep arriveren, zodat we alvast kennis kunnen maken met Theo, Lia en Ria.

Ineens staat de hostess van Koning Aap naast ons met de tickets. Na ontvangst gaan we direct inchecken. Het is al behoorlijk druk, zodat we ruim een half in rij hebben moeten wachten. Eenmaal aan de balie toch nog maar even gevraagd hoe dat nou precies zit met de koffers. Er wordt ons echt geadviseerd om de koffers open te laten, dus alles toch maar weer open gedraaid. Wel een eng idee hoor! Om half 1 zitten we heerlijk aan de koffie met een enorme muffin. We genieten op ons gemak en bekijken de mensen die voorbij lopen (de een nog gekker dan de ander). Nadat we nog wat rondjes hebben gelopen en het toilet hebben bezocht, begeven we ons naar gate 4. Hier staat Koning Beatrix (het vliegtuig) al op ons te wachten. Al gauw ontmoeten we diverse leden van de groep. Sheila, Wouter en Marianne kunnen we natuurlijk niet missen, want die kennen we al. Helaas krijgen we te horen dat er een lichte vertraging is. Er blijkt lucht in het landingsgestel te zitten en dit moet uiteraard eerst opgelost worden. Uiteindelijk valt de schade mee en gaan we slechts een uurtje later dan gepland de lucht in. In verband met het late vertrek wordt er sneller gevlogen om de aansluiting in Miami niet te missen.

Na 9 1/2 uur vliegen komen we op het vliegveld van Miami aan. Hier moeten we uitstappen en diverse controleposten opzoeken. De eerste post is een soort douane. Hier krijgen we een stempel in ons paspoort en worden er vingerafdrukken en een foto gemaakt. De tweede post is een scan voor de handbagage en onszelf. Zelfs de schoenen moeten uit en er wordt weer opnieuw gekeken of we geen vloeibare stoffen in onze bagage hebben. Wat een gedoe! We vervolgen onze weg naar boven waar we op de schermen kunnen zien bij welke gate we moeten zijn. Gelukkig zijn we ondanks de vertraging netjes op tijd. We moeten zelfs nog een klein half uurtje wachten voordat het vliegtuig daadwerkelijk vertrekt.  

Om 3 uur Nederlandse tijd gaan we de lucht weer in. Het vliegtuig blijkt niet helemaal vol, zodat we gauw van plaats verwisselen als we eenmaal in de lucht zitten. Gelukkig is het nog maar 2 1/2 uur vliegen naar San José. We hebben weer diverse formulieren gehad om in te vullen, zodat we ons tijdens de vlucht niet hoeven te vervelen. Precies om half 6 Nederlandse tijd arriveren we op de luchthaven van San José. Ook hier moeten we door diverse controle posten. We hebben geluk bij de douane, want er wordt voor onze neus een nieuwe balie geopend zodat we direct aan de beurt zijn. De koffers zijn ook vlug, zodat we nog ruim de tijd hebben om een toilet op te zoeken. Buiten worden we opgevangen door Geert van de Woestijne, onze reisleider voor de komende 23 dagen. Precies om 10 uur plaatselijke tijd zijn we compleet en kunnen we vertrekken naar ons hotel. Na een half uurtje rijden, komen we al bij het 'Gran Hotel Costa Rica' aan. Het is een heel oud maar prachtig gerestaureerd hotel midden in het centrum van de stad. We hebben een kleine, nette kamer met twee aparte bedden, tv, ventilator en een badkamer. Om half 11 lokale tijd lagen we op bed. Eindelijk slapen!