Dag 16: Ushuaia
Zaterdag 31 oktober 2009
Na een zeer korte nacht loopt de wekker alweer om 7 uur af. Gelukkig
ziet het weer er veel belovend uit, zodat we enthousiast opstaan. Het
water uit de kraan is helaas nog steeds aan de koude kant. Voor het
ontbijt hebben we lekker de tijd. We zijn lekker de eerste zodat we
alle ruimte hebben om onze borden op ons gemak te vullen. Langzaam aan
druppelen de overige groepsleden binnen. Iedere keer werd dezelfde
vraag gesteld: ‘Heb jij dat laatste warme water
opgemaakt?!’. Jeroen kan er niet echt om lachen en is zelfs nogal
boos op de hosteria eigenaresse, want bij hem kwam
er zelfs helemaal geen water uit de kraan maar zand. Voordat we
vertrekken, lopen we snel nog even naar de supermarkt gelopen om onze
watervoorraad aan te vullen. Volgens Jeroen is deze gewoon al open, nou
niet dus. Snel de spullen gepakt en terug naar de receptie. Bij de
receptie de sleutel ingeleverd met excuses omdat ik de hanger heb laten
vallen, zodat het nu uit 2 stukken bestaat. Om half 9 vertrekken we gezamenlijk met taxi’s
naar de haven voor onze boottocht door het Beagle kanaal. Terwijl
Jeroen onze kaartjes gaat kopen, gaan wij opzoek naar het wisselkantoor
om van onze Chileense pesos af te komen. We worden van hot naar her
gestuurd maar niemand blijkt te weten waar het zit. Uiteindelijk hebben
we hem eindelijk gevonden, blijkt het kantoor alleen van 10 tot 13 open
te zijn dat wordt dus na de boottocht rennen. Terug in de haven biedt
Jeroen aan om alle overtollige Chileense pesos om te ruilen, zodat we
dat niet meer hoeven te doen als we terug komen. Om kwart over 9 lopen
we gezamenlijk door de ticket- en bagage controle naar onze boot de
‘Francesco I’. We gaan direct de trap op naar het bovendek,
maar deze catamaran is gelukkig lang niet zo toeristisch als die van de
Perito Moreno.
Iets over half 10 vertrekt de boot uit de haven van
Ushuaia voor een tocht door het beroemde Beagle kanaal. Dit kanaal was
voorheen onderdeel van de belangrijkste scheepvaartroute tussen de
Stille- en Atlantische Oceaan voordat
het Suezkanaal voor de scheepvaart beschikbaar kwam. De
Argentijns-Chileense grens loopt langs het kanaal en is altijd
onderwerp van discussie. In de jaren zeventig kwamen de twee landen
bijna met elkaar in oorlog door een discussie over de controle van een
paar eilanden langs het kanaal. Er gebeurt hier nu niet meer zoveel,
behalve dan dat de officieren bij de marinebasis aan de Chileense zijde
in Puerto Williams continu 'op scherp' staan. Al snel na
ons vertrek uit de haven zien we diverse eilandjes helemaal vol met
zeeleeuwen en aalscholvers. De zeeleeuwen, waarvan de een nog harder
brult dan de ander, lijken zich totaal niet te storen aan onze
aanwezigheid. We varen rustig een rondje om het eilandje zodat er
genoeg tijd is voor iedereen om de boel te bekijken en te fotograferen.
Vervolgens legt de catamaran aan op een van de vele eilandjes, zodat we
een korte wandeling over het eiland kunnen maken. We krijgen een gids
mee die het een en ander van de geschiedenis van het eilandje en de
omgeving verteld. Zo zien we een gebied waar de oorspronkelijke
bewoners gaten in de grond groeven. Hier ontstoken ze, naar men
zegt, hun vuren. Langs de randen van deze gaten gooiden ze dan hun
afval. Je kunt hier en daar nog steeds stukjes van schelpdieren en
visgraten vinden. Deze oorspronkelijke mensen bleken naakt rond te
lopen en sliepen op de grond in de sneeuw?! Om warm te blijven smeerden
ze zichzelf in met zeehondenvet. Vanaf een heuveltje hebben we een
prachtig uitzicht op Ushuaia en omgeving. De gidsen wijzen ons ook op
de verschillende planten die langs de weg groeien, zoals Calafate-plant met bessen.
Na deze korte wandeling varen we verder naar het
eilandje ‘Isla de los Pájaros’ waar allemaal
zwart/witte aalscholvers nestelen. Het eiland is helemaal wit
uitgeslagen door alle vogelpoep ook wel guano genaamd. Er leven hier
twee soorten aalscholvers. Ze zijn beide zwart/wit en dus moeilijk van
elkaar te onderscheiden, tenzij je ze van dichtbij bekijkt. De
hoeveelheid wit op hun kop is namelijk verschillend. Ze vliegen
af en aan met nieuw nestmateriaal. Uiteraard varen we ook een rondje om
‘Les Eclaireurs Lighthouse’ die nu op zonne-energie werkt.
Vroeger kwam hier tweemaal per dag iemand langs om het licht aan en uit
te doen. Vóór die tijd had het eilandje een vaste bewoner
om de vuurtoren te bedienen. De vuurtoren helpt zeelieden om de
zogenoemde rode zone te bepalen. In deze zone varieert de diepte tussen
de eilanden sterk. Grote schepen moeten in een wijde boog om de
eilanden heen varen om te voorkomen dat ze vastlopen. We maken een
rondje om het eiland zodat iedereen de kans heeft alles
goed te zien. Als we aankomen in de haven van Ushuaia staat Jeroen ons
al op te wachten met al het geld. Een aantal groepsleden zijn zo slim
geweest om hun paspoort mee te nemen voor een stempel van meest
zuidelijke stad
ter wereld. Helaas zijn wij niet zo slim want de onze liggen nog in de
kluis van het hotel, maar hopelijk hebben we morgen nog de kans om er
eentje te halen in het nationale park Tierra del Fuego.
Gezamenlijk lopen we naar een restaurantje genaamd 'Tante
Sara' waar Jeroen het geld verdeeld. De meeste groepsleden
blijven gelijk even eten maar wij duiken Avenida San Martín (de
belangrijkste straat van de stad) in om te shoppen.
We hebben de rest van de middag lekker vrij, zodat
we kunnen doen en laten wat we zelf willen. Volgens Jeroen hebben de
winkels hier geen siësta van 13 tot 16 uur. Helaas heeft Jeroen
geen gelijk en moeten we ons zien te vermaken tot vier uur. De
souvenirs shops zijn gelukkig wel gewoon open. We lopen eerst helemaal
naar het einde van de hoofdstraat zodat we precies weten welke winkels
er allemaal zitten. Als we weer terug lopen, komen we plotseling in een
oproer jongeren groep terecht. Geen
idee waar het over gaat, maar het gaat er fel en toe. Ze beginnen zelfs
met stenen te gooien naar de politie. Die maakt korte metten aan dit
wangedrag en binnen de kortste keren is de rust gelukkig weer
wedergekeerd. Aan de andere kant van de hoofdstraat 'San
Martin' zitten 2 leuke vrij grote souvenirs shops, waar we op ons
gemak rond kijken. In een van de 2 koop ik uiteindelijk een heerlijke
warme wollig outdoor
fleece jack (270 pesos= 54 euro). Na deze aankoop is het inmiddels 3
uur en beginnen we best trek te krijgen. We gaan terug naar 'Tante Sara' , want dat lijkt ons wel een gezellige cq
lekkere plekt voor ons diner. We bestellen beide een heerlijke breaded
chicken, eentje met patat en eentje met salade. Als drankje, ik een
heerlijke cocktail met waranda, stawberry en lemon juice en ma een
limonada. De kip is weer gigantisch zodat we wel even zoet zijn en de
rest van de
middag niks meer hoeven te eten. Rond 5 uur zijn we uitgegeten en maken
we nog een kort rondje door de diverse winkeltjes die nu wel open zij.
Al snel houden we het voor gezien en gaan we op zoke naar een taxi die
ons terug naar ons hotel kan brengen. Nadat we de spulletjes op de
kamer hebben gezet, gaan we nog even bij de super markt langs voor 2
grote 2 liter flessen water. Op de kamer lekker gerelaxt, eerst
gedoucht (nu wel lekker warm) daarna eindelijk via de laptop kunnen
mailen en internetten. Ook nog eventjes de koffer opgeruimd en
heringedeeld, want ook dat was wel hard nodig. De rest van de avond
gebruikt om nog wat onderbroeken en sokken te wassen en het verslag en
de foto’s over te zetten. Rond 9 uur lekker helemaal klaar zodat
we bijtijds onder de wol kruipen.