Terug naar dag 15 Home Patagonië Verder met dag 17

   
Dag 16: Ushuaia
Zaterdag 31 oktober 2009


Na een zeer korte nacht loopt de wekker alweer om 7 uur af. Gelukkig ziet het weer er veel belovend uit, zodat we enthousiast opstaan. Het water uit de kraan is helaas nog steeds aan de koude kant. Voor het ontbijt hebben we lekker de tijd. We zijn lekker de eerste zodat we alle ruimte hebben om onze borden op ons gemak te vullen. Langzaam aan druppelen de overige groepsleden binnen. Iedere keer werd dezelfde vraag gesteld: ‘Heb jij dat laatste warme water opgemaakt?!’. Jeroen kan er niet echt om lachen en is zelfs nogal boos op de hosteria eigenaresse, want bij hem Zeeleeuwen Beagle kanaalkwam er zelfs helemaal geen water uit de kraan maar zand. Voordat we vertrekken, lopen we snel nog even naar de supermarkt gelopen om onze watervoorraad aan te vullen. Volgens Jeroen is deze gewoon al open, nou niet dus. Snel de spullen gepakt en terug naar de receptie. Bij de receptie de sleutel ingeleverd met excuses omdat ik de hanger heb laten vallen, zodat het nu uit 2 stukken bestaat. Om half 9 vertrekken we gezamenlijk met taxi’s naar de haven voor onze boottocht door het Beagle kanaal. Terwijl Jeroen onze kaartjes gaat kopen, gaan wij opzoek naar het wisselkantoor om van onze Chileense pesos af te komen. We worden van hot naar her gestuurd maar niemand blijkt te weten waar het zit. Uiteindelijk hebben we hem eindelijk gevonden, blijkt het kantoor alleen van 10 tot 13 open te zijn dat wordt dus na de boottocht rennen. Terug in de haven biedt Jeroen aan om alle overtollige Chileense pesos om te ruilen, zodat we dat niet meer hoeven te doen als we terug komen. Om kwart over 9 lopen we gezamenlijk door de ticket- en bagage controle naar onze boot de ‘Francesco I’. We gaan direct de trap op naar het bovendek, maar deze catamaran is gelukkig lang niet zo toeristisch als die van de Perito Moreno.

    Iets over half 10 vertrekt de boot uit de haven van Ushuaia voor een tocht door het beroemde Beagle kanaal. Dit kanaal was voorheen onderdeel van de belangrijkste scheepvaartroute tussen de Stille- en Atlantische Oceaan voordat het Suezkanaal voor de scheepvaart beschikbaar kwam. De Argentijns-Chileense grens loopt langs het kanaal en is altijd onderwerp van discussie. In de jaren zeventig kwamen de twee landen bijna met elkaar in oorlog door een discussie over de controle van een paar eilanden langs het kanaal. Er gebeurt hier nu niet meer zoveel, behalve dan dat de officieren bij de marinebasis aan de Chileense zijde in Puerto Williams continu 'op scherp' staan. Al snel na ons vertrek uit de haven zien we diverse eilandjes helemaal vol met zeeleeuwen en aalscholvers. De zeeleeuwen, waarvan de een nog harder brult dan de ander, lijken zich totaal niet te storen aan onze aanwezigheid. We varen rustig een rondje om het eilandje zodat er genoeg tijd is voor iedereen om de boel te bekijken en te fotograferen. Vervolgens legt de catamaran aan op een van de vele eilandjes, zodat we een korte wandeling over het eiland kunnen maken. We krijgen een gids mee die het een en ander van de geschiedenis van het eilandje en de omgeving verteld. Zo zien we een gebied waar de oorspronkelijke bewoners gaten in de grond groeven. Hier ontstoken ze, naar Aalscholvers Beagle Kanaalmen zegt, hun vuren. Langs de randen van deze gaten gooiden ze dan hun afval. Je kunt hier en daar nog steeds stukjes van schelpdieren en visgraten vinden. Deze oorspronkelijke mensen bleken naakt rond te lopen en sliepen op de grond in de sneeuw?! Om warm te blijven smeerden ze zichzelf in met zeehondenvet. Vanaf een heuveltje hebben we een prachtig uitzicht op Ushuaia en omgeving. De gidsen wijzen ons ook op de verschillende planten die langs de weg groeien, zoals Calafate-plant met bessen.

    Na deze korte wandeling varen we verder naar het eilandje ‘Isla de los Pájaros’ waar allemaal zwart/witte aalscholvers nestelen. Het eiland is helemaal wit uitgeslagen door alle vogelpoep ook wel guano genaamd. Er leven hier twee soorten aalscholvers. Ze zijn beide zwart/wit en dus moeilijk van elkaar te onderscheiden, tenzij je ze van dichtbij bekijkt. De hoeveelheid wit op hun kop is namelijk verschillend.  Ze vliegen af en aan met nieuw nestmateriaal. Uiteraard varen we ook een rondje om ‘Les Eclaireurs Lighthouse’ die nu op zonne-energie werkt. Vroeger kwam hier tweemaal per dag iemand langs om het licht aan en uit te doen. Vóór die tijd had het eilandje een vaste bewoner om de vuurtoren te bedienen. De vuurtoren helpt zeelieden om de zogenoemde rode zone te bepalen. In deze zone varieert de diepte tussen de eilanden sterk. Grote schepen moeten in een wijde boog om de eilanden heen varen om te voorkomen dat ze vastlopen. We maken een rondje om het eiland zodat iedereen de kans heeft alles goed te zien. Als we aankomen in de haven van Ushuaia staat Jeroen ons al op te wachten met al het geld. Een aantal groepsleden zijn zo slim geweest om hun paspoort mee te nemen voor een stempel van meest zuidelijke stadDe Vuurtoren van het Beagle Kanaal ter wereld. Helaas zijn wij niet zo slim want de onze liggen nog in de kluis van het hotel, maar hopelijk hebben we morgen nog de kans om er eentje te halen in het nationale park Tierra del Fuego. Gezamenlijk lopen we naar een restaurantje genaamd 'Tante Sara' waar Jeroen het geld verdeeld. De meeste groepsleden blijven gelijk even eten maar wij duiken Avenida San Martín (de belangrijkste straat van de stad) in om te shoppen.

    We hebben de rest van de middag lekker vrij, zodat we kunnen doen en laten wat we zelf willen. Volgens Jeroen hebben de winkels hier geen siësta van 13 tot 16 uur. Helaas heeft Jeroen geen gelijk en moeten we ons zien te vermaken tot vier uur. De souvenirs shops zijn gelukkig wel gewoon open. We lopen eerst helemaal naar het einde van de hoofdstraat zodat we precies weten welke winkels er allemaal zitten. Als we weer terug lopen, komen we plotseling in een oproer jongeren groep terecht. Geen idee waar het over gaat, maar het gaat er fel en toe. Ze beginnen zelfs met stenen te gooien naar de politie. Die maakt korte metten aan dit wangedrag en binnen de kortste keren is de rust gelukkig weer wedergekeerd. Aan de andere kant van de hoofdstraat 'San Martin' zitten 2 leuke vrij grote souvenirs shops, waar we op ons gemak rond kijken. In een van de 2 koop ik uiteindelijk een heerlijke warme wollig outdoor fleece jack (270 pesos= 54 euro). Na deze aankoop is het inmiddels 3 uur en beginnen we best trek te krijgen. We gaan terug naar 'Tante Sara' , want dat lijkt ons wel een gezellige cq lekkere plekt voor ons diner. We bestellen beide een heerlijke breaded chicken, eentje met patat en eentje met salade. Als drankje, ik een heerlijke cocktail met waranda, stawberry en lemon juice en ma een limonada. De kip is weer gigantisch zodat we wel even zoet zijn en de rest van de middag niks meer hoeven te eten. Rond 5 uur zijn we uitgegeten en maken we nog een kort rondje door de diverse winkeltjes die nu wel open zij. Al snel houden we het voor gezien en gaan we op zoke naar een taxi die ons terug naar ons hotel kan brengen. Nadat we de spulletjes op de kamer hebben gezet, gaan we nog even bij de super markt langs voor 2 grote 2 liter flessen water. Op de kamer lekker gerelaxt, eerst gedoucht (nu wel lekker warm) daarna eindelijk via de laptop kunnen mailen en internetten. Ook nog eventjes de koffer opgeruimd en heringedeeld, want ook dat was wel hard nodig. De rest van de avond gebruikt om nog wat onderbroeken en sokken te wassen en het verslag en de foto’s over te zetten. Rond 9 uur lekker helemaal klaar zodat we bijtijds onder de wol kruipen.



Home Travel photography Nature photography Links E-mail