Terug naar dag 14 Home Peru Verder naar dag 16

   
Dag 15: Heilige Vallei
Zaterdag 1 november 2008


Vandaag weer vroeg uit de veren met de wekker om 6 uur. Een half uurtje later zitten we alweer aan het ontbijt met die harde broodjes. Dit keer kregen we er een lekker roei-eitje bij. Na het ontbijt nog even terug naar de kamer om de spulletjes te pakken en de koffer te sluiten. Om half 8 zijn we weer gereed voor vertrek en maken we kennis met onze gids van vandaag Maria Helena en Hector onze chauffeur. Heilige ValleiMet een wat kleiner busje, geschikt voor 13 passagiers, vertrekken we richting Moray, een dorpje in de Heilige Vallei. Via een onverharde weg bereiken we de ingang van deze archeologische site. Ruud, Yvonne en wij moeten nog een visitor ticket kopen (70 SOL). Moray is bekend om haar amfitheaterachtige terrasbouw dat als het ware een grote kom vormt. Het verhaal gaat dat de Inca’s hier diverse onderzoeken deden naar verschillende landbouwmogelijkheden. Er zijn in totaal 3 verschillende kommen blootgelegd, waarvan de laatste nog niet geheel zijn gerestaureerd.

Na dit bezoek beginnen we aan onze wandeling door de Heilige Vallei. We lopen langzaam bergafwaarts en zien de mooiste kleuren voorbij komen. Hoe verder we het dal in komen hoe warmer het begint te worden en hoe minder wind er begint te waaien. Af en toe lopen we dwars door de maïsvelden. Op een mooi plekje tussen de geiten en ezels houden we een korte pauze om wat te drinken en eten. Na een lange tijd van dalen moet er toch ook geklommen worden. Het is een steile helling, waar we vreselijk tegen op zien. Vooral Betty zit er flink doorheen. Ma en ik gaan voorop en lopen in een langzaam maar gestaag tempo naar boven. Eenmaal boven kijken we prachtig uit over een egale vlakte met op de achtergrond de diverse besneeuwde bergtoppen. Aan de andere kant van het plateau liggen de zoutterrassen van Salinas. Deze terrassen worden al sinds de Incaperiode gebruikt om zout te winnen. Betty heeft inmiddels een transfer met een bus gekregen, want ze zag het niet meer zitten om nog anderhalf uur verder te lopen. Via de zoutterrassen lopen we verder naar beneden. Het is een behoorlijke afdeling en de knietjes hebben Wandelen door de Heilige Valleier eigenlijk niet zoveel zin meer in. Onderweg komen we Adriaan tegen. Hij is onderweg naar de zoutterrassen. Hij is onder valse voorwendselen lopend naar boven gestuurd. We horen direct dat ze met de bus een aanrijding hebben gehad. Dat verbaast ons niet als je soms ziet hoe deze heren rijden. Gelukkig heeft niemand er wat aan overgehouden, behalve dan een behoorlijke schrik. Na 50 minuten bereiken we het dal van de vallei en steken we de Urubamba rivier over. Na een laatste paar bochten zien we tot onze grote opluchting het busje al staan. We stappen gauw in om naar ons lucht adres te rijden. Het is inmiddels al tegen drieën dus trek hebben we wel. We eten bij lokale mensen in huis. De lunch bestaat uit een heerlijk gevuld pompoensoepje en een bord met een kippenpoot, aardappelpuree en wat groenten. De drankjes zijn voor onze eigen rekening.

Vanaf ons lunchadres worden we naar ons einddoel gebracht, Ollantaytambo. Het dorp met zijn nauwe romantische straatjes en kleine winkeltjes is ingedeeld in rechthoekige cancha-omheiningen, die allemaal een binnenplaats hebben. Net zoals de stadsplanning van de Inca's. We bezoeken hier de tegen de bergwand aangebouwde gigantische ruïnes. Het massieve vestingcomplex, van waaruit de Inca's het Urubambadal aan de noordkant tegen wilde oerwoudstammen verdedigden, was Het tentenkampbovendien een Incaheiligdom, waar Inca's in tempels de harten van hun vorsten begroeven. We zien het militaire deel, de graanopslagplaatsen en de diverse Inca beeltenissen in de bergwanden aan de overkant. Tegen sluitingtijd komen we André en Willy tegen. Ook zij komen meteen met het verhaal van de bus op de proppen. We laten de rest van de groep achter ons en gaan terug naar de bus om naar het tenten kamp te gaan. Vanaf de hoofdweg slaan we een stijl en ongeasfalteerd weggetje in en komen we naast het spoor terecht. We zijn ontzettend nieuwsgierig naar onze slaapplaats. Bij een spoorboom houden we halt en gaat Maria hulp halen. Al gauw komt er een kereltje de boom openen en kunnen we naar binnen. Het ziet er heel anders uit als we in gedachte hadden. De tenten hebben een stenenvlonder en ook de bedden hebben een stenen ombouw. De toiletten liggen gelukkig dichtbij, maar bij het zien van het gat in de grond en de vieze spreien zakt de moed me toch wel een beetje in de schoenen. De tent is ongezellig en het bed is hard en vuil.

Gelukkig hoeven we niet lang te wachten op het diner van half 7, want het is inmiddels half 6. Als het zover is hebben we eigenlijk geen idee waar we moeten zijn. We lopen terug naar de ingang van het complex en zien hier een andere groep Nederlanders staan. Twee knullen zijn bezig met het graven van een gat in de grond en daar wordt eten in gegooid. Helaas wordt er helemaal niets verteld of uitlegd. Er bevinden zich ook geen stoelen of banken. We vragen die Nederlanders of ze ons misschien kunnen vertellen wat de bedoeling is. Over ongeveer een half uur blijkt het eten pas klaar te zijn in de witte tent iets verderop. We gaan daarna toe en wachten geduldig op wat actie, maar die blijft toch erg lang weg.  Om 8 uur is het dan eindelijk zover en krijgen we iets te eten. Er worden grote ketels op een bijzettafel gezet en we kunnen aanvallen. We zien weinig maar in de ketels blijkt aardappels, kaas, kip en bonen te zitten. We scheppen op en wachten vol verwachting op meer en drinken. Al gauw is duidelijk dat er niets te drinken is, zelfs geen water! Rond half 9 trekken we ons terug en laten we ons zo op bed vallen voor zeer waarschijnlijk een zeer lange nacht.


Home Travel photography Nature photography Links E-mail