Dag 17: Machu Picchu
Maandag 3 november 2008
Om kwart
over 4 loopt vanochtend de wekker al af. Om 10 over half 5 krijgen we
pas onze
wake up call, waarbij we eigenlijk direct naar benden
gaan voor het ontbijt.
Kwart over 5 gaan we al lopend naar het busstation voor de bussen naar
Machu Picchu. Het station bevindt zich
aan de overkant van de rivier. Als we er aan komen, staat er al een
behoorlijke
rij. Vanaf half 6 gaan de bussen rijden. We komen
uiteindelijk in bus 16
terecht, de Belgen moeten nog even een busje wachten en mogen met bus
17 mee
naar boven. We doen er ongeveer 30 minuten over om helemaal boven te
komen. Via
enorme haarspeldbochten beklimmen we de berg stapsgewijs. Uiteindelijk
komen we
op een hoogte van 2360 m terecht. Eenmaal
boven aangekomen, blijkt onze gids er niet te zijn.
Gelukkig heeft Mirjam een invaller kunnen vinden, die dan wel geen
Engels
spreekt, maar die wel een heleboel over het complex weet te vertellen.
We lopen
gezamenlijk een uur of 2 over het complex. De eerste zonnestralen
blijken echt
de mooiste te zijn, de kleuren zijn prachtige en de lage wolkjes die
hier en
daar over het complex zweven, geven het een mystiek sfeertje. Aan het
einde van
de gezamenlijke tour maken we nog een groepsfoto met mijn camera. De
eerste
mislukt, omdat hij niet door het oog kijkt. Waarschijnlijk verwachte
hij beeld
op het schermpje, maarja met deze spiegelreflex kan dat nog niet. Voordat
we het complex op ons zelf
gaan onderzoeken, gaan we het park uit voor een
plasje en drankje. Bij de wc's is het echt dringen geblazen.
Ze zijn ze aan het
verbouwen en boven dien zijn er voor het hele complex maar 3 dames
toiletten,
lijkt me een beetje weinig. Voordat we de site weer op vliegen, drinken
we nog
even snel wat bij het kleine tentje. Allereerst gaan we naar het
bekendste
uitzichtpunt van Machu Picchu waar alle
foto’s gemaakt worden, het Huis van de Beheerder van
de Grafrots.
Hiervandaan hebben we echt een geweldig uitzicht over de site en de
omliggende
omgeving. We schieten heel wat foto's en genieten heerlijk
van het uitzicht.
Aansluitend beginnen we aan de wandeling naar de zonnepoort, Intipunku.
De bewoners van dit
hooggelegen gebouw in het westen van Machu Picchu konden op sommige
dagen de
zon door deze poort zien opgaan. De wandeling is vrij pittig en duurt
ongeveer
een uur. We lopen langs de rotswand en laten de site achter ons. Het
pad stijgt
gestaag en als we bijna bij de poort zijn moeten we even flink klimmen.
Het
uitzicht is adembenemend. We klimmen op een muurtje en rusten even
lekker uit
met een drankje en stukje chocolade. De
terugweg is weer een stuk makkelijker en verloopt ook ietsje sneller.
Terug op
de site maken we nog een wandeling door de woonwijk. Het is hier
beduidend een
stuk rustiger, zodat we meer dan genoeg de gelegenheid hebben om de
diverse
hagedisjes vast te leggen. Ook zien we ineens een Andes haasje op de
rotsen
liggen zonnen. Hij is helemaal niet bang en blijft dan ook rustig
liggen als ik
hem tot op bijna 2 meter benader voor een foto. De temperatuur is flink
aan het
stijgen, zodat we de laagjes inmiddels hebben uitgetrokken. Rond een
uur of 1
hebben we het allemaal wel een beetje gezien en lopen we langzaam terug
naar de
bussen. We hebben weer mazzel want er komt net een lege bus aan rijden
als wij
ook aankomen. We stappen
meteen in en nemen afscheid van het prachtige tempelcomplex.
Terug in Aguas Calientes
gaan we opzoek naar een
restaurantje voor de lunch. We nemen een heerlijke warme maaltijd, want
vanavond in de trein hebben we daar geen gelegenheid voor. We gaan
beide voor
een heerlijke gegrilde kip (pollo a la plancha) met limonada. Als we
klaar zijn
struinen we nog wat over de overdekte markt. Er zijn nu beduidend meer
stalletjes open dan gisteren. Ma vindt eindelijk het beeldje (35 Sol)
wat ze
graag wil hebben. Het betreft een kringetje dames, dat hand in hand
staan, heel
leuk en past ook perfect bij het interieur thuis. Rond half
4 zijn we terug in het hotel en halen we onze overige bagage op. We
moeten weer
even husselen want het zit allemaal doorelkaar omdat mijn rugzak niet
mee naar
boven mocht. Achteraf gezien had het makkelijk gekund, want er werd
helemaal
niet gecontroleerd op tassen maarja dat weet je natuurlijk nooit van te
voren.
Rond 4 uur lopen we samen met Ruud en Yvonne naar het station, waar
Mirjam ons
al staat op te wachten. We moeten nog even een klein half uurtje
wachten en
kletsen wat met Mirjam. Om half 5 beginnen we al met instappen. We
zitten gezamenlijk
met 2 Spaanse dames in de vierzit. Eentje is een vreselijk felle
sodemieter en
geeft geen duimbreedte cadeau, zodat ik moet vechten om mijn voeten en
benen
kwijt te kunnen.
Het
is
een enorm lange rit en pas om kwart over 9 arriveren we op het station
van
Cuzco, maar voordat we daadwerkelijk op het perron staan, moet er nog
een
aantal keren worden heen en weer gestoken. Het weer blijkt vreselijk te
zijn
omgeslagen, want het giet werkelijk pijpenstelen. De bus staat aan de
overkant
van het station, zodat we met zijn allen de straat rennend oversteken.
Gelukkig
is het hotel maar 10 minuten rijden en blijken de koffers al op de
kamers te
staan. We hebben dit keer een heerlijke ruime kamer met drie bedden
zodat we
onze spullen goed kunnen uitzoeken. We zijn nog de hele avond bezig met
de
koffers inpakken en de tas voor de jungle klaar te maken, dat we pas om
half 12
in bed kruipen.