Terug naar dag 16 Home Peru Verder naar dag 18

   
Dag 17: Machu Picchu
Maandag 3 november 2008


Om kwart over 4 loopt vanochtend de wekker al af. Om 10 over half 5 krijgen we pas onze wake up call, waarbij we Ma en Machu Picchueigenlijk direct naar benden gaan voor het ontbijt. Kwart over 5 gaan we al lopend naar het busstation voor de bussen naar Machu Picchu. Het station bevindt zich aan de overkant van de rivier. Als we er aan komen, staat er al een behoorlijke rij. Vanaf half 6 gaan de bussen rijden. We komen uiteindelijk in bus 16 terecht, de Belgen moeten nog even een busje wachten en mogen met bus 17 mee naar boven. We doen er ongeveer 30 minuten over om helemaal boven te komen. Via enorme haarspeldbochten beklimmen we de berg stapsgewijs. Uiteindelijk komen we op een hoogte van 2360 m terecht. Eenmaal boven aangekomen, blijkt onze gids er niet te zijn. Gelukkig heeft Mirjam een invaller kunnen vinden, die dan wel geen Engels spreekt, maar die wel een heleboel over het complex weet te vertellen. We lopen gezamenlijk een uur of 2 over het complex. De eerste zonnestralen blijken echt de mooiste te zijn, de kleuren zijn prachtige en de lage wolkjes die hier en daar over het complex zweven, geven het een mystiek sfeertje. Aan het einde van de gezamenlijke tour maken we nog een groepsfoto met mijn camera. De eerste mislukt, omdat hij niet door het oog kijkt. Waarschijnlijk verwachte hij beeld op het schermpje, maarja met deze spiegelreflex kan dat nog niet. Voordat weIntipunku het complex op ons zelf gaan onderzoeken, gaan we het park uit voor een plasje en drankje. Bij de wc's is het echt dringen geblazen. Ze zijn ze aan het verbouwen en boven dien zijn er voor het hele complex maar 3 dames toiletten, lijkt me een beetje weinig. Voordat we de site weer op vliegen, drinken we nog even snel wat bij het kleine tentje. Allereerst gaan we naar het bekendste uitzichtpunt van Machu Picchu waar alle foto’s gemaakt worden, het Huis van de Beheerder van de Grafrots. Hiervandaan hebben we echt een geweldig uitzicht over de site en de omliggende omgeving. We schieten heel wat foto's en genieten heerlijk van het uitzicht.

Aansluitend beginnen we aan de wandeling naar de zonnepoort, Intipunku. De bewoners van dit hooggelegen gebouw in het westen van Machu Picchu konden op sommige dagen de zon door deze poort zien opgaan. De wandeling is vrij pittig en duurt ongeveer een uur. We lopen langs de rotswand en laten de site achter ons. Het pad stijgt gestaag en als we bijna bij de poort zijn moeten we even flink klimmen. Het uitzicht is adembenemend. We klimmen op een muurtje en rusten even lekker uit met een drankje en stukje chocolade. De terugweg is weer een stuk makkelijker en verloopt ook ietsje sneller. Terug op de site maken we nog een wandeling door de woonwijk. Het is hier beduidend een stuk rustiger, zodat we meer dan genoeg de gelegenheid hebben om de diverse hagedisjes vast te leggen. Ook zien we ineens een Andes haasje op de rotsen liggen zonnen. Hij is helemaal niet bang en blijft dan ook rustig liggen als ik hem tot op bijna 2 meter benader voor een foto. De temperatuur is flink aan het stijgen, zodat we de laagjes inmiddels hebben uitgetrokken. Rond een uur of 1 hebben we het allemaal wel een beetje gezien en lopen we langzaam terug naar de bussen. We hebben weer mazzel want er komt net een lege bus aan rijden als wij Machu Picchuook aankomen. We stappen meteen in en nemen afscheid van het prachtige tempelcomplex.

Terug in Aguas Calientes gaan we opzoek naar een restaurantje voor de lunch. We nemen een heerlijke warme maaltijd, want vanavond in de trein hebben we daar geen gelegenheid voor. We gaan beide voor een heerlijke gegrilde kip (pollo a la plancha) met limonada. Als we klaar zijn struinen we nog wat over de overdekte markt. Er zijn nu beduidend meer stalletjes open dan gisteren. Ma vindt eindelijk het beeldje (35 Sol) wat ze graag wil hebben. Het betreft een kringetje dames, dat hand in hand staan, heel leuk en past ook perfect bij het interieur thuis. Rond half 4 zijn we terug in het hotel en halen we onze overige bagage op. We moeten weer even husselen want het zit allemaal doorelkaar omdat mijn rugzak niet mee naar boven mocht. Achteraf gezien had het makkelijk gekund, want er werd helemaal niet gecontroleerd op tassen maarja dat weet je natuurlijk nooit van te voren. Rond 4 uur lopen we samen met Ruud en Yvonne naar het station, waar Mirjam ons al staat op te wachten. We moeten nog even een klein half uurtje wachten en kletsen wat met Mirjam. Om half 5 beginnen we al met instappen. We zitten gezamenlijk met 2 Spaanse dames in de vierzit. Eentje is een vreselijk felle sodemieter en geeft geen duimbreedte cadeau, zodat ik moet vechten om mijn voeten en benen kwijt te kunnen. Het is een enorm lange rit en pas om kwart over 9 arriveren we op het station van Cuzco, maar voordat we daadwerkelijk op het perron staan, moet er nog een aantal keren worden heen en weer gestoken. Het weer blijkt vreselijk te zijn omgeslagen, want het giet werkelijk pijpenstelen. De bus staat aan de overkant van het station, zodat we met zijn allen de straat rennend oversteken. Gelukkig is het hotel maar 10 minuten rijden en blijken de koffers al op de kamers te staan. We hebben dit keer een heerlijke ruime kamer met drie bedden zodat we onze spullen goed kunnen uitzoeken. We zijn nog de hele avond bezig met de koffers inpakken en de tas voor de jungle klaar te maken, dat we pas om half 12 in bed kruipen.


Home Travel photography Nature photography Links E-mail