Uiteraard liep ook vandaag de wekker om half 8 af. Een half uurtje later zaten we gewassen en aangekleed aan het ontbijt. We deelden de tafel met een Australisch paartje wat, in mijn ogen, totaal niet bij elkaar pasten. We kregen een heerlijk bakje ei, een croissant en een bord vers fruit. Om 9 uur waren we klaar voor vertrek. We reden terug naar het centrum van Whistler waar we de auto op een grote parkeerplaats gratis konden parkeren. Vervolgens liepen we naar het ticket office van de stoeltjeslift van de Black Comb Mountain. Helaas moesten we nog even wachten, want het loket ging pas om half 10 open. Toen we de kaartjes eindelijk hadden, liepen we naar de ingang van de stoeltjeslift. Ook hier moesten we weer wachten, want de lift ging pas om 10 uur voor het publiek open.

Iets voor tienen waren wij de eerste die naar boven mochten. Het eerste stuk duurde ongeveer 20 minuten en ging over prachtig groen landschap. Het tweede stuk was wat korter en duurde 10 minuten. Hier zagen we af en toe al wat sneeuwhopen voorbij komen. Na het uitstappen van de tweede lift, werden we met een bus verder naar boven gereden naar de derde en laatste lift. Deze rit duurde ongeveer 15 minuten en het uitzicht werd steeds spectaculairder. Na deze laatste lift hadden we de eeuwige sneeuw bereikt, bovendien hadden we een magnifiek uitzicht over het hele gebied. We konden heel ver kijken, want het was ontzettend helder. Aan de andere kant van de berg werd er geskied en gesnowboard. Uiteraard was deze piste alleen voor ervaren skiërs en snowboarders geschikt. De sneeuw had een ietwat ijzig laagje waardoor het wat glad aanvoelden. Nadat we ons even lekker hadden uitgeleefd en met sneeuw hadden gesmeten, begonnen we na ruim een uurtje weer aan de terug reis. De temperatuur viel overigens reuze mee. Het was gewoon heerlijk daarboven. Rond half 1 waren we beneden. We gingen direct op zoek naar het ticketoffice van de treetrekkers. We konden pas om kwart over 4 mee, zodat we nog wat tijd over hadden. We besloten naar Cougar Mountain te gaan, voor een wandeling tussen woudreuzen. De weg erna toe was hobbelig en zwaar, achteraf bleek dat het een weg was niet wij eigenlijk met onze auto niet mochten rijden (oeps). We maakten een wandeling van ongeveer anderhalf uur, zodat we rond half 4 weer bij de auto waren.

Terug bij het treetrekkers kantoor moesten we eerst een aansprakelijkheidsformulier invullen. Buiten werden we op gewacht door onze gids Kees Bakker (een Zuid-Afrikaan). Na wat uitleg werden we met een busje de Black Comb Mountain op gebracht. Tijdens deze rit kwamen we langs de bouw van de olympische bobsleebaan voor 2008. Machtig gezicht! Na ongeveer een kwartiertje rijden kwamen we bij het beginpunt aan. We wandelden via een houten brug de boomtoppen in. Links en rechts zagen we de ziptrekkers voorbij vliegen. De wandeling ging van boomtop naar boomtop en onderweg kregen we allerlei verhalen te horen over de natuur en bomen in de omgeving. Nog steeds keek ik af en toe mijn ogen uit als er weer een ziptrekker voorbij suisde.

Rond half 6 was de wandeling afgelopen. We liepen terug naar het busje wat ons weer naar beneden bracht. Eenmaal beneden liepen we direct naar het ticketoffice, want we waren nog steeds diep onder de indruk van de ziptrekkers. Er bleek nog een plaatsje om 10 voor half 10 te zijn, maar we besloten eerst even ons programma voor morgen te checken. Gelukkig bleek dit geen probleem, zodat we na het diner in 'The Old Spaghetti Factory' direct onze kaartjes bestelden voor de ziptrek van morgenochtend. Voordat we terug naar onze B&B gingen, kochten we een overheerlijk Italiaans ijsje bij een ijsbarretje. In het zonnetje genoten we van onze (lemon+aardbei) ijsjes. Rond half 8 waren we terug op onze kamer. Na een heerlijk verfrissende douche genoten we nog even van onze gemaakte foto’s, voordat we om half 10 onder de wol kropen.