Tien over 6 werden we deze ochtend al wakker. Aangezien we lekker uitgeslapen waren en we nog ruim de tijd hadden voor het ontbijt, liepen we vanaf het hotel naar de zee. We hadden gehoopt om nog het een en ander te kunnen zien maar dat viel erg tegen. Zelfs de vogels waren nergens te bekennen. Om 7 uur konden we eindelijk ontbijten. Het was wel een rare gewaarwording om de hele ontbijtzaal tot onze beschikking te hebben. We deelden onze tafel dit keer met Wilma en Frans. We bestelden uiteraard weer van die heerlijke pancakes, die we echt vreselijk zullen gaan missen als we weer thuis zijn. Maar goed daar denken we nu nog maar niet aan. Een uurtje later vertrokken we richting de archeologische site van Uxmal, waar we al na slechts 2 uurtjes rijden aankwamen. Uiteraard kregen we eerst een rondleiding van Ellen, die weer het een en ander over de verschillende gebouwen vertelden. We begonnen de toer bij de in het oog springende Waarzeggerstempel of Piramide van de Tovenaar. Deze ovaalvormige piramide van 39m hoog stond recht tegenover de ingang van de archeologische zone. De piramide bevatte maarliefst vijf tempels die allemaal waren opgedragen aan de regengod Chac (Sjakie). Helaas mochten we de piramide niet meer beklimmen en konden we zodoende dus ook niet de verschillende tempels bezichtigen.

Ons volgende doel was het Nonnenklooster dat 50m ten westen van de Waarzeggerstempel lag. Deze naam was ten onrechte door de Spanjaarden aan het gebouw gegeven. Waar het gebouw precies voor diende is tot op de dag van vandaag onbekend. Het gehele gebouw bevatte 88 vertrekken en was opgetrokken in de Puucstijl. Overal waren artistiek uitgewerkte friezen aangebracht waarin vele motieven waren verweven. De fraaiste friezen omringden de grote binnenplaats van het Nonnenklooster. Heel kenmerkend voor de friezen in dit gebouw waren de afbeeldingen van Mayahutten, Chacmaskers en gestileerde slangen. Vanaf het Nonnenklooster liepen we over het Balspeelveld naar het Paleis van de Gouverneur. Onderweg kwamen we een heleboel leguanen tegen, die zich schuilhielden in de vele brokstukken. Het Paleis van de Gouverneur was 95 m lang en bestond uit drie op elkaar gestapelde terrassen. Ook dit gebouw was opgetrokken in de Puucstijl. Dit was het laatste gebouw wat we gezamenlijk bezochten en hierna hadden we nog even wat tijd vrij om zelf op onderzoek uit te gaan. We begonnen de tijd met het beklimmen van de Grote Piramide (ofwel Huis van de Dwerg genoemd). Op deze 32m hoge piramide stond de Templo de las Guacamayas (vogelsoort). Deze tempel bleek, in de tijd dat het ontdekt werd, geheel gevuld met zand en stenen. Men denkt dat de voormalige bewoners van Uxmal de piramide wilden overbouwen, maar niet meer de tijd kregen om hun werk af te maken. De piramide bevatte stucwerk in de vorm van Chac-maskers, bloemen en papegaaien. De hoofdingang was gebouwd in de vorm van een opengesperde muil van een masker. Vanaf de top van deze piramide hadden we een prachtig uitzicht over de gehele archeologische zone van Uxmal. Hierna liepen we weer langzaam terug naar de ingang van het terrein, waar ik als laatste nog wat foto’s van de Piramide van de Tovenaar maakte.

Om 12 uur vertrokken we naar de opa en oma van Ellen in het plaatsje Santa Elena. Uiteraard waren dit niet de echte opa en oma van Ellen. We kregen de gelegenheid om even in hun huisje te kijken, zodat we een goed idee kregen van hoe de mensen hier gemiddeld wonen. Het waren uitermate vriendelijke mensen, maar de omstandigheden waarin ze leefden waren wat ons betreft bar en boos, maar zij waren zelf erg gelukkig. Ons bezoek ging niet ongemerkt voorbij, naarmate de tijd verstreek werd het steeds drukker in het tuintje. Voordat we vertrokken, kregen we nog kleine oliebolletjes met honing. Ze smaakten prima. We werden uitbundig uitgezwaaid toen we weer vertrokken. Rond 1 uur arriveerden we in een typisch Maya restaurant voor de lunch. We kregen een traditionele lunch voorgeschoteld, die bestond uit kip met aardappel en wat groenten. Voordat we aan tafel gingen lieten ze ons zien hoe de kip werd klaargemaakt. In een put achter in het restaurant lagen de kippetjes te sudderen samen met de aardappels. De smaak was echt verrukkelijk en het vlees viel gewoon van het bot af. Het toetje bestond uit allerlei soorten fruit in een sapje (fruitcocktail). Als supertoetje moest er een alcoholisch drankje in een keer achterover geslagen worden met een sombrero op de kop. Iedereen wist nu hoe het voelde om te ontploffen.

Half 3 vertrokken we voor het laatste stukje naar Mérida. In de bus was het heerlijk stil, aangezien de meeste toch wel een beetje teut waren. In Mérida maakten we eerst nog een kleine stadsrondrit door de rijkeluisbuurt, waar echt enorme villa’s stonden. Iets voor vieren arriveerden we bij ons hotel midden in de stad. Nadat we onze spullen naar de kamer hadden gebracht, gingen we op zoek naar een internetcafé wat overigens niet mee viel. Uiteindelijk vonden we er in eentje in een klein overdekt winkelcentrumpje bij de Zócalo. In het gouverneurshuis bekeken we de 27 prachtige muurschilderingen van muralist Fernando Castro Pacheco. Deze muurschilderingen vertelden het verhaal van de sociale evolutie van de bewoners van Yucatán en zijn roerige geschiedenis. Pacheco heeft 25 jaar lang aan deze muurschilderingen gewerkt. Vervolgens deden we nog boodschapjes, voordat we terugkeerden naar het hotel voor de nacht. Na een heerlijke warme douche en wat spelletjes gingen we vervolgens lekker naar bed.