De telefoon belde ons om half 7 wakker. Ondanks dat
het een korte nacht was geweest, hadden we heerlijk geslapen. Vanaf 7 uur
konden we ontbijten. Toen we beneden kwamen bleken er al meer mensen uit onze
groep klaar te zijn. We moesten nog even wachten, maar toen iedereen beneden
was konden we aan tafel. De ontbijtzaal was een nogal winderige zaal aangezien
er geen ramen in de kozijnen zaten. Volgens mij hoorden het zo te zijn, maar
het weer was een beetje van streek door de naderende orkaan Wilma. Na het ontbijt was het Internet
kamertje open en kon ik een gratis mailtje naar Jeroen sturen.
Om 8 uur vertrokken we voor onze eerste
echte excursie dag. Door de naderende orkaan was ons programma ietsje
aangepast. In plaats van Tulum
bezochten
we nu de archeologische site van Chitchén
Itzá, dat wat meer landinwaarts lag. In de bus vertelde Ellen
ons hele
verhalen over deze site en ook nog wat huishoudelijke mededelingen.
Rond kwart voor 10 hadden
we onze eerste sanitaire stop. We zaten op een tolweg en bij de
loketten waren
toiletten, zodat we even de blazen konden legen. Vanaf dit punt was het
nog
ongeveer uurtje rijden naar de ingang van Chitchén Itzá.
Nadat Ellen de entree
kaartjes had gekocht begonnen we aan onze rondleiding. Ellen was onze
gids, dus
dat was wel zo prettig. Als eerste bezochten we
het graf van de Hoge Priester (El
Rosario). Deze piramide lag op het Mayadeel van het terrein midden
in de
rimboe. Vervolgens liepen we verder naar het Observatorium (El
Caracol). Ook dit gebouw bevond zich nog op het Mayadeel van
het terrein. Bovenop een aantal platforms bevond zich een
witgepleisterd rond
gebouw wat vroeger als observatorium fungeerde voor de Maya-astronomen.
Helaas
konden we het gebouw niet betreden, zodat we van een afstandje foto's
maakten. Het volgende doel was de
Kerk en het Nonnenklooster, beide ook op het Mayadeel van het terrein.
De kerk
was aan de buitenkant versierd met maskers van de regengod Chac (ofwel
Sjakie genoemd). Bij enkele van deze maskers staken nog
penissen uit de oren. Deze penissen gaven de vruchtbaarheid van de god
aan. De
meeste van deze penissen zijn door de Spanjaarden vernietigd omdat zij
het een obsceen
gezicht vonden. Na het Nonnenklooster liepen we weer terug richting El
Caracol
en passeerden we de kleine Tempel van de Muurpanelen. We liepen terug
naar het
Graf van de Priester, zodat we op het Tolteekse deel van het terrein
terecht
kwamen. Allereerst bezochten we aan deze kant de wereldberoemde
Piramide van
Kukulkán (El Castillo). Heel
bijzonder vond ik toch wel de achterkant van deze piramide. Het zag er
werkelijk vreselijk gehavend uit, maar het verhaal erachter was
prachtig. De
verwijderde stenen zijn namelijk gebruikt om de andere kant te
restaureren. Zo is de piramide dus nog steeds van oorspronkelijk
materiaal gebouwd. Zodra we om
de piramide heen waren gelopen, doemde het bekende plaatje al gauw op.
Op een
speciale plek voor de piramide demonstreerde Ellen hoe men de akoestiek
hier
regelden. Ze klapte in haar handen en het geluid werd via de piramide
weerkaatst. We staken verder het veld voor de piramide
over naar het Balspeelveld en passeerden zo het Platform van de Tijgers
en de
Adelaars. Vlak voor het balspeelveld lag het Tzompantli, die rondom
versierd was met doodshoofden. Op dit
platform bewaarde men de beenderen van de geofferde mensen. Het
balspeelveld is een van de gaafst bewaard gebleven
voorbeelden in heel Mexico. Op de wanden konden we best nog wel
duidelijk enkele
reliëfs met voorstellingen uit het ceremoniële balspel
waarnemen. Als laatste bezochten we gezamenlijk
de Heilige bron (cenote). In deze
bron werden, naar men zegt, echt mensen geofferd en dan voornamelijk
jonge
maagden. Er word gezegd dat de bewoners van Chitchén Itza
dachten dat in de
bron de regengod woonde en om hem te behagen werden er in het
droge seizoen
mensen geofferd.
Inmiddels was het rond
enen en was de rondleiding afgelopen. We kregen nog een uurtje de tijd om het
een en ander zelf te kunnen onderzoeken. Als eerste liepen we
direct terug naar
de Grote Piramide om hem te beklimmen. Vanaf de top hadden we een
prachtig
uitzicht over het terrein en konden we een paar prachtige plaatjes
schieten.
Nadat we de steile trap weer veilig waren afgedaald liepen we naar de
Zaal met
Duizend Zuilen. Voordat we terug naar de ingang liepen, gingen we nog
even snel
langs het balspeelveld voor een paar fotootjes. Precies om 2 uur
waren we weer terug bij de ingang, waar we nog even snel wat geld
pinden ($1000.- p.p.)
bij een mobiele pinautomaat. Het was een klein kwartiertje
rijden naar ons
lunch adres. In een gezellig restaurant kregen we een heerlijk buffet
voorgeschoteld. We konden nemen wat we wilden. Tijdens het eten werden
we ook nog
eens getrakteerd op wat dansjes en kunstjes van het personeel.
Ruim een uur later vertrokken we naar ons
volgende hotel in Chetumal.
Inmiddels had Ellen gehoord dat Cancun helemaal geëvacueerd was, omdat de orkaan
van richting was veranderd en nu naar land koersten. Rond half 6 hadden we een
korte stop bij een klein benzine station, waar we gelijk wat limonade en water
($19.-) kochten. Pas om kwart voor 8 kwamen
we bij 'Hotel Marlon' aan. Helaas zag het hotel er niet zo gezellig en
comfortabel uit als we gehoopt hadden. Eenmaal op de kamer bleek dat de airco
het niet deed, dus wij weer naar beneden zodat we het konden doorgeven aan
Ellen. Later op de avond kwam er een mannetje met een afstandbediening voor de
airco en toen werkte het wel. Na het douchen begonnen we aan ons papierwerk dat
we allemaal in de bus hadden gehad. Deze papieren waren nodig voor de grensovergang
van morgen. Helaas was een van de twee briefjes in het Spaans, zodat we niet
verder konden. Rond 10 uur hadden we al aardig wat slaap gekregen en besloten
we onder de wol te kruipen.