Terug naar dag 6 Home Mexico
Verder naar dag 8


Dag 7: Chichicastenango - Panajachel

Dinsdag 25 Oktober 2005


Half 7 hadden we onze wake-up call, waarbij we gelijk uit bed klommen. Het was prachtig helder weer, zodat we nog even snel naar het dakterras renden om een paar mooie foto's te maken van de Agua vulkaan. Eenmaal in de ontbijtzaal was het een Santa Tomás-kerk in Chichicastenagolawaai van jewelste. Alberdine bleek jarig te zijn en er werd uitbundig voor haar gezongen. Na het eten gingen we vlug naar onze kamer, zodat we snel klaar waren en nog even het stadje in konden voor nog meer prachtige kleurrijke foto's. Precies om 8 uur vertrokken we met de bus richting Chichicastenango. Gelukkig bleek het gemakkelijker om Antigua uit te rijden dan andersom, zodat we dit keer weinig tijd verloren. De weg naar Chichicastenango was zeer gevarieerd met veel hoogteverschillen en scherpe bochten. Af en toe reden we echt vlak langs enorme ravijnen.

Rond half 10 hadden we onze eerste stop bij een restaurantje langs de weg. Hier kregen we appelgebak bij de koffie vanwege de drie jarige (Wilma, Alberdine & Merie) tijdens deze vakantie. Vanaf het restaurant hadden we uitzicht op een totaal vernield plateau waar ooit ook restaurantjes hadden gestaan, voordat de orkaan Stan het met de grond gelijk had gemaakt. Het was wonderbaarlijk om te zien, hoe positief de mensen de boel weer aan het opruimen waren. Ruim twee en half uur later arriveerden we in Chichicastenango. Helaas hadden we de pech dat het geen marktdag was. Gezamenlijk liepen we naar de Santo Tomás-kerk. De witte façade domineerde het normaal gesproken drukke marktplein, bovendien stak het prachtig af tegen de strak blauwe lucht. Na ons bezoek aan de kerk hadden we nog wat tijd voor ons zelf. Maar er viel erg weinig te beleven nu er geen drukke markt was, zodat we al gauw allemaal in het 'Tomas Hotel' zaten voor de lunch. We waren erg eensgezind, want we kozen allemaal voor een heerlijke asperge soep.

Inmiddels was het alweer half 1 en werd het tijd om verder te trekken richting Panajachel. Via dezelfde gevaarlijke weg reden we terug langs de vele ravijnen. In Salola Mannelijke inwoner van Salolamoest Martin zijn allerbeste stuurkunsten tevoorschijn toveren om door de straten te manoeuvreren. Sommige bochten waren zo krap, dat er verschillende malen moest worden heen en weer gestoken om er door heen te komen. Helaas voor Martin lukte dit niet helemaal zonder kleerscheuren. Bij een van de 3 bochten tikte de zijspiegel van de bus tegen de gevel en veroorzaakte een kleine lawine van gruis. De bewoners van het gebouw waren dit gewend en keken dan ook niet op of om.

Kwart voor 3 stapten we over in kleinere busjes die ons naar het hotel zouden brengen. De weg verderop was zo slecht, dat onze eigen bus ons niet verder kon brengen. Het was slechts nog een kwartiertje rijden, maar het was voor onze bus echt onmogelijk geweest om er doorheen te komen. Een brug was namelijk kompleet weggeslagen door het vele regenwater wat Stan veroorzaakt had. Bij dit punt lag nu een noodbrug waar onze bus absoluut niet overheen had gekund. Bij deze noodbrug moesten we ook nog eens uitstappen, omdat we anders te zwaar beladen konden zijn. Ma en ik zaten helemaal achter in het busje en mochten lekker blijven zitten. Een klein half uurtje later arriveerden we al bij het 'Hotel Posada de Don Rodrigo', waar we werden ontvangen met een heerlijk drankje van het huis. Ik had een overheerlijk fris glas limonada gekozen. Vrij snel daarna kregen we onze kamersleutels (207) en konden we gaan. Nadat we onze koffers hadden gekregen, gingen we direct naar buiten om de omgeving te verkennen. Via het zwembad liepen we naar de rand van het Atitlán meer, maar hier viel niet zoveel te beleven, zodat we langs ons hotel naar de hoofdstraat liepen. Langs de weg stonden stalletjes waar we op ons gemak konden kijken voor mooie souvenirs.

Tussendoor gingen we nog even terug naar het hotel om het fototoestel weg te brengen en het email adres van Riet te halen. Bij een internetcafé tevergeefs geprobeerd om te e-mailen, maar ook hier lukte het niet. Het rare was wel dat ik Riet wel kon beantwoorden en Richard en Jeroen niet. In een zijstraatje van de hoofdstraat vonden we een gezellig marktje waar ma uiteindelijk een prachtig glazen beeld kocht voor Q370.- Na deze aankoop waren we platzak, zodat het weer tijd werd voor een bezoek aan een pinautomaat. Dat kostte nog wel even wat moeite aangezien de meeste automaten het niet deden. Gelukkig vonden we er eentje die ons van geld kon voorzien. Na deze actie was het inmiddels al aardig donker geworden en besloten we terug naar ons hotel te gaan. In het restaurant van het hotel bestelden we een heerlijke spaghetti bolognese met een enorm glas limonada. Het smaakte prima en de rekening (Q207,-) lieten we op onze kamer schrijven. Na het eten gingen we naar onze kamer voor een heerlijke douche en snel daarna was het al tijd voor ons bedje.



Home Travel photography Nature photography Links E-mail